بررسی رابطه ایمونوهیستولوژی آنژیوژنز با لیکن پلان دهانی، با استفاده از نشانگرهای cd۱۰۵,cd۳۴

خلاصه: سابقه و هدف: لیکن پلان دهانی یک بیماری التهابی مزمن است که واکنش ایمنی سلولی را در پاتوژنز آن دخیل می دانند. نقش آنژیوژنز در پاتوژنزیس بیماریهای التهابی مزمن مورد توجه قرارگرفته است.هدف از این مطالعه تعیین میانگین  micro vessele density با استفاده از نشانگرهایcd34، cd105 در لیکن پلان رتیکولر و آتروفیک اروزیو و مخاط نرمال و مقایسه آنها با یکدیگر بود. مواد و روش ها: دراین مطالعه مورد-شاهدی30  ضایعه لیکن پلان دهانی متشکل از 15 ضایعه با تشخیص میکروسکوپی لیکن پلان اروزیو و15 ضایعه با تشخیص لیکن پلان رتیکولر مورد بررسی قرارگرفت. 15 نمونه نیز از مخاط نرمال به عنوان کنترل در نظر گرفته شد.نمونه ها با مارکرهای cd 34,cd105 تحت رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی قرارگرفتند و دانسیته عروقی بر اساس تظاهر این مارکرها در محل اتصال اپیتلیوم و بافت همبند در 5  منطقه تعیین شد.نتایج با استفاده از آزمونهایone sample kolmorov smirnov  و آنالیز واریانس یک واحد و  post hoc از نوع tamhan توسط نرم افزار spss version 11.5  مورد بررسی قرارگرفت. یافته ها: اختلاف در میزان تظاهرcd34  بین هر دو گروه با یکدیگر معنی دار بود. (001/0>p)  اختلاف در میزان تظاهرcd105  بین هر دو گروه با یکدیگر معنی دار بود. (001/0>p) میزان میانگین mvd کل با استفاده از مارکرcd34  برابر16و18 بدست آمده و با  نشانگرcd105 نیز 96/9  بود میزان تظاهر cd34 وcd 105 با ضریب همبستگی بالایی (01/0>p ,991/0= r) از مخاط نرمال  به سمت لیکن پلان رتیکولر و سپس اروزیو افزایش یافت. نتیجه گیری: افزایش میزان تظاهرcd34,cd105 ، از مخاط نرمال به سمت لیکن پلان رتیکولرو سپس اروزیو،اولا نشان دهنده آنژیوژنز در ضایعات لیکن پلانی نسبت به مخاط نرمال است و ثانیا با افزایش علایم کلینیکی بیماری که در نوع اروزیو نسبت به نوع رتیکولر بیشتر است آنژیوژنز هم افزایش می یابد.